Nie każdy gracz staje się uzależniony od gier komputerowych. Jednak istnieją pewne czynniki, które zwiększają podatność na rozwój tego problemu.

Osoby doświadczające trudności emocjonalnych, takich jak depresja, lęki czy niska samoocena, mogą częściej sięgać po gry jako formę ucieczki od rzeczywistości i sposób na chwilowe złagodzenie negatywnych emocji. Wirtualny świat daje im poczucie kontroli i sukcesu, których mogą nie odczuwać w życiu codziennym.

Problemy w relacjach społecznych i tendencja do izolowania się od otoczenia to kolejny czynnik ryzyka. Gry online mogą stać się substytutem realnych interakcji, zapewniając poczucie przynależności i akceptacji, którego gracze mogą nie doświadczać w codziennym życiu.

Skłonność do uzależnień również odgrywa istotną rolę. Osoby, które mają historię uzależnień, np. od alkoholu, hazardu czy innych substancji, mogą łatwiej popaść w problematyczne granie, ponieważ mechanizmy uzależnienia w mózgu działają w podobny sposób.

Wczesna ekspozycja na gry i spędzanie bardzo dużej ilości czasu przed ekranem od najmłodszych lat może prowadzić do kształtowania się nawyków, które w przyszłości utrudnią kontrolowanie czasu gry. Dzieci, które od małego traktują gry jako główne źródło rozrywki i nagrody, mogą mieć trudności z utrzymaniem równowagi między światem wirtualnym a rzeczywistym.

Doświadczenie zaniedbania emocjonalnego lub przemocy w dzieciństwie również zwiększa ryzyko uzależnienia. Dla takich osób gry mogą stanowić bezpieczną przestrzeń, w której czują się ważne, kompetentne i akceptowane, co prowadzi do nadmiernego zaangażowania w świat wirtualny kosztem realnego życia.

Podatność na uzależnienie od gier nie wynika więc jedynie z samej rozgrywki, ale także z osobistych doświadczeń, trudności emocjonalnych i społecznych, które skłaniają niektóre osoby do traktowania gier jako sposobu na radzenie sobie z rzeczywistością.